Του Παντελή Μπουκάλα
Μάλλον δεν έχει μεγάλη σημασία για το μέλλον της ανθρωπότητας, ή έστω της μικρής μας πατρίδας, πάντως, γίνει – δεν γίνει ανασχηματισμός, ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Ακης Σκέρτσος δεν κινδυνεύει. Αν δεν γίνουν ανακαινιστικές εργασίες, ο εκ Θεσσαλονίκης πολιτικός θα συνεχίσει να συντονίζει επιδέξια το κυβερνητικό έργο. Αλλά και να γίνει ανασχηματισμός, ο κ. Σκέρτσος δεν κινδυνεύει. Παρά τις υψηλές αυτοκριτικές του επιδόσεις, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να κόψει το δεξί χέρι του. Θα ’ναι σαν να αναγνωρίζει ότι έσφαλε ο ίδιος, όχι ο υφιστάμενός του. Εχει τις δυσκολίες του το επιτελικό κράτος.
Με πανεπιστημιακές σπουδές στα μίντια ο κ. Σκέρτσος, πιθανόν σε κάποιες διδακτικές ώρες του θα συναντήθηκε με τον όρο «σόσιαλ μίντια» και το περιεχόμενό τους. Αλλά και σαν απλός χρήστης του φέισμπουκ, δεν μπορεί παρά να γνωρίζει ότι τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης δεν είναι ένας ουδέτερος, κοινωνικά αδρανής χώρος, όπου ένας πολιτικός «εκφράζει προσωπικές απόψεις» δίχως ευθύνη, άρα και δίχως συνέπειες.
Τις προσωπικές του απόψεις, όλο ελιτίστικη ειρωνεία («λαϊκή απογευματινή»…) για την εισαγγελέα μιας δίκης που δεν είχε τελειώσει ακόμα, για μια φριχτή υπόθεση που δεν θα τελειώσει ποτέ μέσα μας, θα μπορούσε άνετα να τις διατυπώσει στους φίλους και τους συγγενείς του. Ας τους τηλεφωνούσε, χαλαρά και αμέριμνα. Ας τους έστελνε όσα μέιλ ήθελε, δίχως καμία κουραστική υποχρέωση αυτοπειθαρχίας ή αυτολογοκρισίας. Επιλέγοντας το ιδιωτικά δημόσιο φέισμπουκ, επέλεξε να παρέμβει, να επηρεάσει, να διαμορφώσει τις απόψεις των άλλων, εισάγοντας τις δικές του ενισχυμένες με το υφυπουργικό του κύρος. Κι όταν του υποδείχθηκε το πολιτικό του σφάλμα, διάλεξε να «απολογηθεί» επιτιθέμενος σε όσους παρερμήνευσαν την αγαθή του προαίρεση, και μάλιστα «ασύμμετρα». Τόσο φθαρμένοι, τόσο παλαιοκομματικοί οι «εξ αφθάρτων τεχνοκρατών»;
Μπορεί να υποθέσει κανείς τι πρωτίστως ενόχλησε στην αγόρευση της εισαγγελέως: Οχι η δήλωσή της ότι ταυτίζεται με την ειδεχθώς δολοφονημένη φοιτήτρια Ελένη Τοπαλούδη, όσο η τόλμη της να κρίνει συνένοχο ένα ολόκληρο σύστημα (οικονομικό, κοινωνικό, δικολαβίστικο, πολιτικό – εδώ ζούμε), που επιχείρησε με κάθε τρόπο να περισώσει τον «γόνο καλής οικογενείας». Η Ελένη «πήγαινε γυρεύοντας», ξελόγιασε «το καλό παιδί» κ.τ.λ. Τόσο καλό –ή τόσο σίγουρο– που τις πρώτες μέρες της δίκης χαιρέτησε με το μεσαίο του δάχτυλο δημοσιογράφους και συγγενείς της Ελένης έξω από το δικαστήριο.
Πηγή: Καθημερινή
